او دو مشکل با این کار داشت. اولین مورد این بود که دوست ندارد رئیسی داشته باشد که بگوید چه کار کند. به گفته خودش سخت مطالعه کرده است تا مستقل باشد، نه کارمند. دلیل دوم این بود که رفتار شرکت با مشتریانش را دوست نداشت. فکر می‌کند این مورد درباره اکثر کارگزاران فارکس صدق می‌کند. برای آنها واقعاً مهم نیست که مشتریانشان پول درمی‌آورند یا نه. آنها خودخواه هستند و در درجه اول، روی هزینه‌های خود تمرکز دارند. آنها احساس مسئولیت نمی‌کنند و به بهره مشتریان خود اهمیتی نمی‌دهند. «دیل» دوست نداشت که یک آلت دست در چنین شرکتی باشد؛ بنابراین آنجا را ترک کرد.

پس از آن، تمام تلاشش را معطوف معامله‌گری کرد. این کار، ۱۰۰٪ تمرکز وی بود؛ آزمایش انواع استراتژی‌های معاملاتی، امتحان کردن رویکردهای مختلف معاملاتی، بَک‌تست الگوهای مختلف و هر چیز دیگری که به فکرتان می‌رسد، هر روز به مدت ۱۲ تا ۱۵ ساعت.